Vooreerst zag ik de voordracht van Paul
Verhaeghe "We strike back - Inleveren voor of tegen het neoliberalisme"
(Vooruit, Gent, 30 januari 2012)
U kan deze nalezen via de link
http://westrikeback.vooruit.be/wp-content/uploads/2012/01/LezingPaulVerhaeghe-Neoliberalisme1.pdf
De site http://www.respectophetwerk.be/nl/front-page vind ik een interessante site over het
psychosociaal welzijn op het werk.
“Het neoliberalisme is ronduit gevaarlijk op psychologisch
vlak” zegt Paul Verhaeghe.
In mijn ogen klopt dit.
In onze maatschappij houdt men enkel nog het winstbejag en de tijdswinst
in het oog. Alles moet efficiënt zijn en
zijn nut hebben. Hoe de mensen zich
voelen, deert nog weinigen.
Enkele voorbeelden:
Op mijn werk was een collega die bijna pensioengerechtigd
was. De laatste jaren mocht zij van de
directie niet meer deelnemen aan de opendeurdag. Haar contact met de ouders zou geen goede pr
zijn voor de school. De uren die wij, de
andere collega’s deden voor de rondleiding, inschrijvingen of gesprekken met de
ouders, moest zij presteren op de kopieerdienst.
Als dit jou wordt opgelegd, heb je het gevoel dat je niet
meer meekan. Je krijgt het gevoel dat je
faalt. Dit is een aanslag op jouw
zelfvertrouwen. Ze heeft het meer dan 30
jaar gedaan. Ze werd niet meer
geapprecieerd. Dit doet pijn in een mensenhart.
Voor de directie was het belangrijk om véél inschrijvingen
binnen te halen (hun product) en een goede, professionele presentatie te
vertonen.
Als je zo door de directie wordt bekeken, denk ik dat de zin
en de verbondenheid met je werk ook héél fel vermindert.
Mensen hebben op hun werk voor alles een deadline. Dit brengt veel tijdsdruk en stress teweeg. Eveneens de vele ontslagen in vele en grote
bedrijven zorgt voor spanningen. Door
die onzekerheden en stressfactoren ontstaan angsten bij de mensen. Met als gevolg veel pesterijen op het
werk. Velen willen hun eigen plaats
veilig stellen. De solidariteit mindert
hierdoor sowieso. In het negatievere
geval gaan de mensen de andere slecht maken of zorgen dat er iets misloopt met
hun werk.
Toen ik als opvoedster niet onmiddellijk werk had, ging ik
als interim werken in een vleeswarenbedrijf.
Het was bandwerk. Ik stond
achteraan om de voorverpakte pakjes van de band in dozen te stoppen. Plotseling sneed de machine de pakjes niet
meer door. Ik riep naar de collega’s
vooraan om de band te stoppen omdat ik niet meer kon inpakken. Dat deden ze niet. Op het inlegmachine stond een teller. Als zij de machine stillegden, hadden zij
minder op de teller. Dat het mes stuk
was, was mijn probleem. Meters pakjes
vielen op de grond… . Lang leve de
noodknop ;-) !
Wie houdt het dag in dag uit vol om in zo’n mentaliteit te
werken. Ik alvast niet.
Het is de werkdruk die mensen zo doen handelen tegen
anderen.
Het aantal pesterijen op het werk blijft stijgen:
Hallo,
BeantwoordenVerwijderenZoals je zegt, hoe de mensen zich voelen, deert nog weinigen, is jammer genoeg waar. Men geeft minder en minder nog om zijn medemens. Met alle gevolgen van dien. Ik vind het zo jammer dat er sowieso al pesterijen zijn, maar dat het nu ook al op de werkvloer begint? Kinderen plagen elkaar wel eens, maar hebben geen idee wat de gevolgen hiervan kunnen zijn. Wij volwassenen weten dit namelijk wel, maar houden hier ook geen rekening mee. Hierbij moet ik denken aan het filmpje van het meisje Kayleigh, dat gepest werd aan de bushalte. Dit was hartverscheurend om te zien. Heb je dit filmpje ook gezien? Ik vind het wel goed dat de ouders het filmpje op facebook gepost hebben, zodat iedereen kon zien, hoe erg het was voor haar dochter. Maar natuurlijk werd de ‘pestkop’ dan zelf heel erg bedreigd hierdoor. Ik vond niet dat het moest overgaan tot doodsbedreigingen, maar ik vond het wel goed, dat het meisje hetzelfde eens meemaakte. Zelf ben ik vroeger gepest geweest en dit is zeker iets dat je heel je leven meedraagt en ik wens dit zeker niemand toe.
Groetjes
Leatitia
Pesten gebeurt overal. Helaas.En zelfs kinderen kunnen daar vreselijk hard in zijn. Vreselijk wat er met Kayleigh gebeurt. Ik vind het goed dat het bekend is gemaakt en eigenlijk ook de reactie nadien. Doodsbedreigingen zijn erover, maar ik denk toch dat er hierdoor heel wat pesters zijn wakker geschud. Wat mij ook raakt, is dat er héél veel mensen het zien gebeuren en niet reageren. Dat vind ik ook vreselijk!
BeantwoordenVerwijderen